De beelden uit Oekraïne raken veel mensen. Vrijwel iedereen wil helpen waar hij kan. De gemeente Leidschendam-Voorburg is dankbaar voor alle inwoners die inzamelingsacties organiseren, vluchtelingen opvangen of zich inzetten als vrijwilliger. Eén van hen is Gerlinde Korterink. Zij helpt als tolk om vluchtelingen in te schrijven.

De gemeente maakt bij het inschrijven en de intake van Oekraïense vluchtelingen gebruik van tolken die zich hebben aangemeld bij Vluchtelingenwerk. Vrijwilligers die uit Oekraïne of Rusland komen, die in Rusland hebben gewoond of die Oekraïense of Russische taal hebben gestudeerd.

“Het is best even wennen, want na mijn studie Russisch heb ik de taal 30 jaar niet meer gesproken,” vertelt Gerlinde. “Ik wilde graag een taal studeren en had al van jongs af aan een onverklaarbare fascinatie voor wat destijds de Sovjet-Unie was. Maar ik ben uiteindelijk toch iets heel anders gaan doen, in de IT bij een grote bank.”

Uit persoonlijke belangstelling is Gerlinde ontwikkelingen in Rusland en de landen eromheen wel altijd blijven volgen. Vooral via de oppositiekanalen. Dit hielp haar ook om haar talenkennis te onderhouden. “Toen er geruchten kwamen dat er iets op handen zou zijn in Oekraïne, liet mij dat niet meer los. Ik moest iets doen. Daarom heb ik mij als vrijwilliger aangemeld.”

Gerlinde ondersteunt onder meer bij het inschrijven van vluchtelingen uit Oekraïne. “Bij Oekraïense paspoorten staat de geboorteplaats er niet altijd even duidelijk in. Soms wordt alleen de regio aangegeven. Of het gaat om een plaatsnaam die voorheen in de Sovjet-Unie lag of die is hernoemd. Met behulp van Google Maps zoek ik samen met de medewerker van de gemeente uit om welke plaats het gaat. Bij handgeschreven binnenlandse paspoorten probeer ik vanuit het Oekraïens te ontcijferen om welke plaats het gaat, al is dat echt wel een andere taal dan het Russisch.”  

Hoewel het vaak hartverscheurend is wat de vluchtelingen meemaken, wil en kan lang niet iedereen praten over wat hij heeft meegemaakt. Gerlinde merkt dat er vooral veel praktische vragen leven. “Kan ik mijn studie nog afmaken? Ik zou eigenlijk een beugel krijgen, hoe moet dat nu? Moet mijn hond hier worden gechipt? Die onzekerheid, die voel je wel. Ik ben blij dat ik op mijn manier een klein steentje kan bijdragen en kan helpen bij het vertalen van de antwoorden voor zover we die nu hebben. Nu komt mijn studie eindelijk toch nog van pas.”