Corona demasqué

31 March 2020, 11:47 uur
Columns
mainImage

In deze onwerkelijke en onzekere tijden worden u en ik dagelijks door de media op vakkundige wijze murw geslagen door een tsunami van hysterische berichtgeving over het Coronavirus. En om u als leek van ‘juiste en afgewogen’ informatie te voorzien, trekt men daar graag een blik ingehuurde deskundigen voor open, elkaar steeds tegensprekende deskundigen om precies te zijn, gewoon om het voor u wat gemakkelijker te maken. En mocht u er dan alsnog niet uitkomen, dan zijn er gelukkig nog altijd de welbekende ‘bekende Nederlanders’ die u via de treurbuis toespreken, want BN’ers hebben namelijk altijd overal verstand van, vraag maar aan Peter R. de Vries!

Maar goed, als u uiteindelijk, volledig overvoed met apocalyptische scenario’s, wat rust en afleiding zoekt door eens wat op Facebook te scrollen, dan komt u er ineens achter dat ook Facebook momenteel alleen nog maar bestaat uit Covid-19 deskundigen! Zelfs uw tante, collega of schoonmoeder, waarvan u klaarblijkelijk niet eens wist dat ze viroloog waren, weten u gelukkig haarfijn uit te leggen hoe de vork precies in de steel zit, altijd handig! Nog prettiger zijn al uw on-line ‘vrienden’ op social media die u zonder schaamte opdragen wat te doen, ja, opdragen! Hou afstand! Was uw handen! Blijf thuis! Want tja, dat waren nou precies de dingen die u nog niet wist, toch? Maar even serieus, hoe denigrerend is het eigenlijk dat mensen u ongevraagd menen te moeten vertellen wat u zou moeten doen? Dat insinueert namelijk dat zij denken iets weten waarvan zij tevens overtuigd zijn dat u dat niet weet. Want anders zouden ze het toch niet doen? Hoe kleinerend had u het gehad willen hebben?

Ik wil geen gal spuwen hoor, dat zou ongepast zijn, want deze crisis brengt ook mensen bij elkaar, laat het goede in mensen boven komen, althans, dat zegt men. Natuurlijk zijn er heus mooie initiatieven van mensen die elkaar helpen, warme initiatieven waarvoor ik mijn petje afdoe! 

Maar wat mij op dit moment het meest opvalt is het afvallen van maskers. Mensen voor wie ik groot respect had blijken ineens pedante betweters, of houden er ideeën op na waarvan mijn nekharen van overeind gaan staan. Zo hoor ik keurige mensen ineens zonder schaamte stellen dat iedereen die te dicht op elkaar loopt maar geen medische zorg meer zou moeten krijgen als ze ziek worden (Ik zag zo’n opmerking zelfs op de Facebookpagina van een verpleegkundige.) 

Net zo erg, of misschien erger, waren de mensen die een duimpje omhoog plaatsten bij beelden uit Azië waar jongeren die op een brommer zaten door politie met stokken uit elkaar geslagen werden, want, te dicht bij elkaar. “Dat zouden ze hier ook moeten doen!” klonken veel van de reacties. Pardon? Waar is toch de nuance gebleven? Waarom graven zoveel mensen zich in, bijten zich vast in hun eigen gelijk? Waarom gaan er op social media zo vaak hakken keihard in het zand, en is elke mening die enigszins afwijkt gewoon fout?

En, als verrotte kers op de taart, waarom vinden mensen het in het leven roepen van kliklijnen plotseling een goed idee? Welke trein heb ik gemist?

Ondanks dat inmiddels overduidelijk gebleken is dat het grootste deel van de bevolking, weliswaar na een weekje gewenning, zich gewoon keurig aan de regels houdt, blijven hele kuddes maar smeken om nog meer inperking van vrijheden, als een soort pubers die hun ouders om huisarrest vragen. Ik kom er met mijn pet niet bij, voor mij is deze hele situatie een soort collectief demasqué.

Ik hoop dat dit nare virus met alle maatschappelijke bijwerkingen maar snel de kop mag worden ingedrukt…