Rijswijkers Jeroen en Fanny hebben nu ook het 4daagse-virus

21 July 2018, 14:52 uur
Algemeen
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Veel mensen hebben het lopen van de Nijmeegse Vierdaagse op hun bucketlist staan, maar komen uiteindelijk niet tot het wegstrepen van deelname aan dit grote wandelspektakel. Jeroen de Ligt en Fanny van der Valk gingen met twee Nootdorpse vrienden de uitdaging aan.

“De Nijmeegse Vierdaagse. Wat begon voor ons als een punt van de bucketlist veranderde in een waar wandelspektakel die vrijdag zijn hoogtepunt zou krijgen. 4 x 50 kilometers lopen, je spreekt het makkelijk uit. Dinsdag begonnen we met een route van 52 kilometer. We waren nog fris, dus die eerste dag kwamen door. Deze dag maakten we gelijk kennis met de gastvrijheid en het enthousiasme van de Vierdaagse. Wow, wat een support en enthousiasme!”

“Dag 2 begon met de nodige stijfheid. Het beloofde parcours van 48 kilometer voelde aan als 55. Met een blik op oneindig en de support van het publiek haalden we de finishlijn. Toen kwam dag 3 met een parcours van 51 kilometer. Deze dag kan de boeken in als de dag dat we niet wilden starten maar het toch gingen proberen, de dag van Groesbeek oftewel de Zevenheuvelenweg. We zouden eerst naar de verzorgingspost lopen op zo’n 13 kilometer lopen van de start en het daar wel zien. Nadat het Rode Kruis erg kundig de blaren had verzorgd, besloten we door te lopen. De focus werd op alles behalve de pijn gelegd. De mooie omgeving, de enthousiaste mensen die met hun halve huisraad buiten zitten...dat is zo indrukwekkend. Met allerlei pijnstilling bereikten we de finish.”

“Dag 4, de laatste dag was aangebroken. Persoonlijk wist ik dat het een zware dag zou worden maar dat we hem gingen uitlopen. Ondanks alle pijntjes en blaren bereikten we de Via Gladiola al redelijk snel. Vanaf dit moment werden we gedragen door het publiek, tenminste dat is wat men beweert. De finishlijn kwam in zicht, wat waren wij blij! Eindconclusie van de Nijmeegse Vierdaagse: 4 dagen lang afzien en elke dag een nieuwe grens verleggen waarvan je niet wist dat je het kon. Door de mooie omgeving en de leuke, lieve mensen vergeet je dat af en toe. Het is 4 dagen lang afzien maar de beloning doet veel vergeten. Zouden we het virus dan toch te pakken hebben?”