Het was even voor 12 uur op 31 december van het vorige jaar, toen ik zat te peinzen over het nieuwe jaar en vooral over al die gelukwensen. Het werd tijd dat ik daar eens over nadacht na een heel leven misschien wel duizenden mensen een gelukkig nieuwjaar te hebben toegewenst.

Maar afgelopen jaar was een bijzonder jaar, eigenlijk niet in positief opzicht. Het was een coronajaar en aan het einde mochten we elkaar niet eens de hand schudden, laat staan kussen…

Daarbij verhinderde de gezondheidscrisis dat we onze vrijheid van 75 jaar niet eens konden gedenken.

Toch heb ik geliefden innig omhelsd, innig dus! Niet zomaar. En dat deed ik ook de afgelopen decennia, eigenlijk sinds mijn 10de levensjaar. Op 1 januari heb ik dat ook gedaan, dus voor de 50ste keer. Onverantwoord hè….

Ik zie de reacties op de social media al voor mij: 'Die Marquard is onverantwoord bezig, dus als ie corona krijgt dan kan ie mooi barsten' .

Binnen mijn overpeinzingen bedacht ik ook dat het toch eigenlijk een vreemd fenomeen is, dat elkaar gelukkig nieuwjaar toewensen. Op de eerste plaats weet je niet altijd of de persoon die je een ferme hand of kus geeft een mooi ‘oudejaar’ heeft gehad en voor het nieuwe jaar is het al toch ‘koffie-dik-kijken’.

Dat het wensen best riskant is, zo herinner ik mij goed, bleek in 2007. Nadat mij op 1 januari door velen een gelukkig nieuwjaar was gewenst, kreeg ik in november van dat jaar hartproblemen. Tja, de gelukwensen hadden klaarblijkelijk niet geholpen….

Overigens, het ‘gelukkige jaar’ is tegenwoordig veelal gewijzigd in ‘beste wensen’. Nou, dat staat ongeveer gelijk met het wensen van ‘goedenavond’ of zo. Het echte gemeende gevoel lijkt er zo’n beetje uit te zijn. Nee, het lijkt meer op een soort ‘verplichting’ en het wensen meer op een stukje cabaret. In mijn omgeving zag ik twee mannen elkaar gelukkig nieuwjaar wensen, dat wil zeggen, Kees zei tegen Jan: de beste wensen. En Jan tegen Kees: hetzelfde.

Dit bijna komische cabaret duurde in totaal vijf seconden. Het was een soort automatisme van twee tegen elkaar pratende robots.

En dan die de nieuwjaarsrecepties, opnieuw handjes schudden. Ook met zoenen….? Maar eigenlijk wil die dame helemaal niet dat jij haar zoent… En eigenlijk wil ik niet gezoend worden door die andere dame daar ….dat hoeft dus nu even niet....

Maar ja, het geluk wensen, het zoenen, het hoort allemaal bij de bekende dingen van het leven, de kalender en de getallen….Iedereen wenst elkaar veel goeds toe, maar dat is bij een deel al snel weer over, zoals een discutabel onderwerp op facebook verschijnt. Gelukkig Nieuwjaar…..? Nou, nu maar weer gewoon gaan doen?

En dan de goede voornemens, vanaf 1 januari. De kalender bepaalt dat! Het komische is dat alle Facebook-berichten tussen 6 december en 10 januari precies gelijk zijn aan de berichten van een jaar geleden….

Hoe dan ook, dit waren mijn overpeinzingen. In elk geval wens ik iedereen een zo mooi mogelijk jaar toe, maar garanderen kunnen we niks….De ups en downs horen ook bij het leven, dat is niet anders! Laten we hopen dat de ‘wereld’ zich een beetje rustig houdt en laten we gewoon een beetje aardig voor elkaar zijn…

En dat alles liefst in een 'coronavrij' jaar...

René Marquard (rechts op de foto)