De goddelijke kerk; Nashville en het gesprek aan tafel

11 January 2019, 11:07 uur
Columns
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Mijn school, een horecaschool. Naar het waarom kan ik slechts raden maar volgens mij maar ook volgens mijn favoriete neef – tevens homo- vind je in de amusementswereld, de wereld van kunst en cultuur, van uiterlijke verzorging én in de horeca veel meer mensen dan gemiddeld die anders willen zijn. Homo, lesbo of trans, ik zal niet zeggen dat het in die werelden normaal is maar het lijkt normaler dan in andere werkwerelden. Mij geeft dat lucht, vrijheid.

Ooit hield ik van de goede God en zijn goddelijke kerk. Ik wist wel dat hij (of zo u wilt Allah en Jaweh) moordenaars had gecreëerd en onrecht in de wereld had gebracht. Maar ja, ik zag dat niet zozeer als straf voor onze zonden maar meer als de mens die het slechte doet. Dat God goed is, kan ik nog steeds geloven omdat ik inmiddels denk dat, zo er een god is, die in onszelf zit. Het instituut de kerk (of zo u wilt de moskee, synagoge) zie ik meer als een commerciële, bancaire op voortbestaan gerichte onderneming. Het meest helder zag ik dat ooit in de bedevaartplaats Lourdes.

Arme Van der Staaij. Zo’n geestige en gevatte man in de kamer. Maar ja, de wereld zit vol met geestige en gevatte mensen die zelfs als ze aardig zijn toch slechte dingen doen. Zo’n slecht ding vind ik het ondertekenen van die Nashville-verklaring, als tegenwicht tegen de ‘geslaagde homolobby’ (* in vier jaar is het homo-zijn in de Nederland door bijna iedereen geaccepteerd, aldus het SCP).

De kerk slaat nog een keer om zich heen. Afstand nemen van zulke uitspraken past een gemeenschap dan. Mooi om als gemeente, provincie vlaggen te hijsen en moties aan te nemen. Maar meer nog dan al die wat afstandelijke dingen, zou ik willen dat we in het dagelijks leven anders-zijn écht omarmen. Dat we ophouden om mensen die anders zijn uit te lachen of te pesten. Ik zou willen dat wij het normaal vinden dat mensen (homo’s) elkaar ook op straat, liefhebbend omarmen en kussen.  Dat mens-zijn in iedere werkwereld kan en mag.

Laten we het daar thuis, aan tafel eens over hebben.

Ik wens u een gezond, liefdevol en tolerant 2019

Yvonne Hagenaars

*https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2266665-de-mensen-die-nog-overblijven-in-de-kerk-worden-ook-

wat-strikter-in-de-leer.html