Zeker 300 paarden moet hij deze zomer stallen in het Kralingse Bos, tijdens de Longines FEI Europese Kampioenschappen Springen, Dressuur en Para-Dressuur. Een record. Het is de grootste én laatste klus voor stalmeester Margien Willemsen (33).

Ooit keek hij vreemd op, toen hij midden in de nacht een paard los zag rondlopen door de tent. Margien Willemsen glimlacht. ‘Sommige paarden zijn heel slim. Deze had ontdekt hoe de box open te maken.’ Met wat paardenbrokken wist de stalmeester het dier te ‘vangen’ en veilig achter een extra slot en grendel te zetten. Willemsen gaat inmiddels zijn elfde jaar in als stalmeester, eerst van het CHIO Rotterdam en nu van de Europese Kampioenschappen.

Tijdens Rotterdams grootste hippische evenement ooit zijn Willemsen en zijn team van - hopelijk 50 – vrijwilligers verantwoordelijk voor de stalling van zo’n 300 paarden. Een recordaantal. Ze moeten zorgen dat het de dieren aan niets ontbreekt; de paarden zijn immers het goud van het evenement. Dat betekent allereerst goede stallen. Twee weken voor aanvang begint de opbouw daarvan, op het terrein tegenover de molens aan de Plaszoom. Op een relatief smalle strook moeten 390 boxen verrijzen, van elk drie bij drie meter. ‘De grootste uitdaging is zorgen dat de paarden droog blijven staan,’ zegt Willemsen. Dat is in het laaggelegen Kralingse Bos lastig. Flinke regens leiden al snel tot modderpoelen. Een paar jaar geleden zijn daarom onder het gras drainagebuizen aangelegd om overtollig water af te voeren. ‘Daarnaast hebben de tenten regengoten gekregen.’

Verder moeten er kantoren komen, goede beveiliging – er staan voor miljoenen euro’s aan paarden en spullen – verblijfplaatsen voor de nachtdienst, een goede internetverbinding, genoeg stroom, een centrale plek waar iedereen kan eten en drinken, spuitplaatsen en een losrijplaats.  De aankomst van de paarden is een grote logistieke operatie. Willemsen heeft grof een indeling van welke landen wanneer aankomen met hoeveel paarden. De enorme vrachtwagens verzamelen zich op een terrein in de Beverwaard. Vandaar worden ze in groepen – 15 vrachtwagens maximaal – naar het Kralingse Bos geleid en ingecheckt. ‘We zijn net een hotel.’

Met gekleurde post-its maakt Willemsen een indeling: roze voor de merries, oranje voor de hengsten, groen voor de ruinen en geel voor lege boxen. ‘Hengsten mogen niet bij de merries staan en onrustige paarden krijgen een dubbele box.' Aan de meeste stallen hangt een knuffel. Eén paard heeft zelfs een barbiepop. ‘De toppaarden zijn vaak onderweg. Die knuffels vormen herkenningstekens.' In hun hotelkamers ontbreekt de minibar evenmin; alle paarden hebben hun eigen koelkastjes met daarin icepads om de benen te koelen. Daarnaast zijn er een aantal boxen beschikbaar voor alle spullen die de teams meebrengen. Dat gaat zelfs tot aan bezems en kruiwagens. ‘De grooms – de verzorgers – mesten zelf de stallen uit. Wij zorgen dat alles schoon is, dat er genoeg hooi, stro en zaagsel is.'

Willemsen heeft berekend dat er voor de EK’s in 2019 ongeveer 8000 kilo hooi, 10.000 kilo stro en 30.000 kilo zaagsel nodig is. ‘Wij leveren elke dag hooi, stro of zaagsel aan degenen die erom vragen. 'Roomservice.De eerste nacht maken de paarden nog veel herrie op stal. Ze schoppen, snuiven, hinniken. ‘Dan wordt de onderlinge rangorde bepaald en daarna keert de rust terug. De tweede nacht hoor je niks, maar dan ook helemaal niks meer.’

Een nieuw aspect voor komend jaar is de discipline Para-Dressuur, waarvoor wellicht extra voorzieningen nodig zijn, zoals rolstoelvriendelijke opritten en paden. Daarvoor spreekt hij alles door met Sanne Voets, de regerend paralympisch en wereldkampioen.  Met de FEI Europese Kampioenschappen in drie disciplines wordt het Willemsens grootste klus ooit. Al sinds zijn babytijd komt hij op het terrein van de Rotterdamsche Manège. Zijn ouders reden allebei. Zijn vader bouwde jarenlang de hindernissen voor het CHIO Rotterdam en voor andere internationale concoursen. Zijn moeder verzorgde jarenlang de uitslagenverwerking. ‘En die prints met uitslagen liep ik als kleine jongen al rond te brengen.’  Op zijn vijftiende hielp hij voor het eerst mee in de stallen met allerlei klusjes en leerde zo steeds meer: vooral hard werken. ‘Je bent elke dag van ’s ochtends vroeg tot middernacht bezig. Er is altijd wat te doen.’

Elf jaar geleden nam hij de functie van stalmeester over van Miranda van der Meijden en Chris Hartman. Ondertussen werden veel andere vrijwilligers zijn vrienden en zelfs zijn vrouw leerde hij kennen op stal tijdens het CHIO Rotterdam. ‘Ze bleek een goede kracht. Die moeten we behouden, dacht ik. En toen sloeg de vonk over.’ Meer liefdes zijn ontstaan in de stallen. ‘Er zijn ook al kinderen uit voortgekomen. Het CHIO Rotterdam betekent daarom veel voor mij.’
Willemsens grootste klus als stalmeester – de aankomende EK’s – wordt meteen zijn laatste. Hij stopt, in elk geval als stalmeester. ‘Het is prachtig om te doen, maar het kost vooral ongelooflijk veel tijd,’ verklaart hij zijn besluit. ‘Bovendien, je moet op je hoogtepunt stoppen, toch?’