RVC Celeritas mag zich sinds het seizoen 2018/2019 hoofdbespeler van het Prinses Irene sportpark noemen. Vrijdag wordt, met de nodige festiviteiten, het gerenoveerde, want van een nieuwe kunstgrasmat voorziene, hoofdveld officieel in gebruik genomen. Niemand minder dan Aad de Mos, die de nodige voetsporen als speler en als trainer van RVC in het sportpark heeft achtergelaten, zal vrijdagavond ongetwijfeld met verve zijn rol als ambassadeur van het sportpark vervullen.

Zaterdag Vierdeklasser RVC Celeritas is geen nieuwe fusieclub, hoewel de afkorting RVC dat wel doet vermoeden. De oorspronkelijke voornaam HSV (Haagse Sport Vereniging) werd na de verhuizing van Den Haag naar Rijswijk, niet toevallig, verandert van HSV naar RVC (Rijswijkse Voetbal Club), met een vette knipoog naar het roemruchte verleden van de oud-bespeler van het sportpark aan de Schaapweg.

Vrouwenvoetbal
Een gesprek met voorzitter Cees Kouwenhoven en Raymond de Kruif, het wandelende geheugen van de club, voert in vogelvlucht langs de vele locaties waar Celeritas, van 9 mei 1907, heeft gespeeld. Met natuurlijk het langdurige verblijf aan de Leyweg,/ hoek Noordweg, zesenzestig jaar maar liefst, als hoogtepunt. Wie herinnert zich niet, bij het passeren van het complex, de oude HTM bus als landmark? Huidige Feyenoord trainer Dick Advocaat begon er ooit als F-spelertje zijn imposante loopbaan, zijn ledenkaartje ligt nog als bewijs in het Celeritas museum.

De  succescoach bij het nationale vrouwenteam, Sarina Wiegman startte ooit haar glanzende carrière bij Celeritas. Je zou dus eigenlijk kunnen zeggen dat Celeritas aan de wieg stond van het huidige grote succes van het vrouwenvoetbal in ons land. Nadat een andere Rijswijkse vereniging, JuVentas opging in Celeritas, met slechts enkele spelers die meegingen,  vertrok de club met dat schitterende geel-rode shirt dat gelijkenis vertoont met het shirt van Serie-A team Lecce, in 2014 naar de accommodatie van buurman SVH. Daar bleef de chique club, je mag jezelf pas Celeritaan noemen na goedkeuring van de aanname commissie, niet lang, in 2016 werd onderdak gevonden bij SV Wateringese Veld/Gona om niet lang daarna, in 2018, neer te strijken op de historische grond van het sportpark Prinses Irene waar het een in alle opzichten meewerkende gemeente aantrof, onder meer resulterend in het renoveren van het kunstgras op het hoofdveld. Sportwethouder Björn Lughtart, met wie het volgens Kouwenhoven goed samenwerken is, hecht grote waarde aan goede sportvoorzieningen, die in zijn ogen onmisbaar zijn voor een goed sportklimaat in Rijswijk.

De banden met het befaamde RVC zijn overigens niet helemaal verbroken. Het huidige bestuur van Celeritas telt nog enkele ex-bestuursleden van RVC en ook oud-RVC spelers spelen tegenwoordig in het Celeritas shirt. In tegenstelling tot RVC is Celeritas geen topklasse, maar een leuke, gezellige vereniging. “Iedereen moet het hier gezellig vinden”, aldus Kouwenhoven, iets wat met de wekelijkse koffie woensdagochtend, het Walking Footbal voor mannen en vrouwen en de regelmatig terugkerende gezellige kaart- en biljartavonden wel lijkt te gaan lukken, maar Kouwenhoven realiseert zich terdege dat dit wel tijd nodig heeft.

Sleeping giant
Qua resultaat blijft er dit seizoen nog wel wat te wensen over. Na een goede competitiestart moet Celeritas nu genoegen nemen met een middenmoot positie , met dertien punten uit twaalf wedstrijden. Toch hebben we hier volgens De Kruif te maken met een ,,sleeping giant”,  een vereniging bezig aan een wederopstanding, met als missie het binnen drie jaar bereiken van de derde klasse, qua techniek toch zeker een stapje hoger dan het huidige vierde klasse niveau.

Terug naar die mooie clubkleuren van Celeritas. Er was een tijd, ergens in de jaren tachtig, dat onze wegen werden overspoeld met voertuigen voorzien van  geelrode stickers. Die zag je niet alleen in Den Haag, nee, over het gehele land verspreid kwam je die stickers tegen. Opmerkelijk dat een Haagse amateurvereniging in den lande kennelijk zoveel supporters had. Wandelende encyclopedie De Kruif weet wel beter. ,, In die tijd was de onafhankelijkheidsbeweging van Catalonië in ons land enorm populair. Laten die kleuren van hun vlag, de bandera estelade, nou toevallig ook de kleuren van Celeritas zijn. In die tijd werd er, door aanhangers van een onafhankelijk Catalonië, met deze sticker onbewust veel reclame voor onze vereniging gemaakt”.

Tekst en foto: Peter Petit