Hij had zoveel zin in een jaar vol feesten, het jaar 2020 was tenslotte het jaar dat Nederland zou herdenken dat het 75 jaar geleden werd bevrijd. Dus had Wim Zweekhorst met zijn Bill Baker’s Big Band een overvolle agenda vol bevrijdingsballen en dansmiddagen, en met als hoogtepunt de 4 mei herdenking op de begraafplaats Oud Rijswijk aan de Sir Winston Churchilllaan. En toen kwam COVID-19 en zat de voormalige bakker uit de Schoolstraat waar de radio in de bakkerij voortdurend aanstond, noodgedwongen thuis, op zijn nagels te bijten van de zenuwen in de wetenschap dat er geen geld binnenkomt. Niet voor zijn uit twintig man bestaande big band, maar ook niet voor zijn tweede bandje ‘Bill and his Hawaiians’. De charismatische Wim Zweekhorst, immer keurig gekleed in colbert met stropdas, omdat hij zich daar nu eenmaal lekker in lekker voelt, was “effe zichzelf niet meer”.

Kedeng-kedeng
Het paardenhoofdstel aan de muur, dat hij normaal gesproken gebruikt voor zijn optredens met de hawaiian musici, staat als stil bewijs in zijn pas opgeknapte woning, klaar om verkocht te worden aan de hoogst biedende. In zijn muziekkamer boven, waar hij in normale tijden repeteert op zijn sax, de arrangementen voor zijn dit jaar 35-jarige band verzorgt, en zijn contacten telefonisch onderhoud, is het stil, het geluid komt nu uit een kamertje verderop de omloop van zijn huis. Een modeltreinparcours heeft Zweekhorst in deze crisis er weer enigszins bovenop gebracht, samen met een vriend is hij nu dagelijks uren in de weer met Märklin locomotieven-op-schaal, alles analoog.

Zweekhorst: “Zestig jaar geleden, ik was toen een jaar of 15, 16, had ik in mijn ouderlijk huis ook al een spoorbaan, nu doen we ook alsof we weer kinderen zijn. Ik heb nu eenmaal iets met bijzondere treinen, vooral met het ritme en geluid dat ze voortbrengen, dat kedeng-kedeng”.



Hype
Zweekhorst verwacht een hype in de modelspoorbouw nu Nederlands knuffelbeest André van Duin het razend populaire ‘Heel Holland Bakt’ tijdelijk verruilt voor een soortgelijk programma waarbij de treinen-op-schaal centraal gaan staan. In ‘De Grote Kleine Treinen Competitie’ dat dit najaar op de Nederlandse televisie wordt gezocht naar de beste modeltreinbouwer van Nederland, in een format van het in Engeland razend populaire The Great Model Rainbow van Channel 5.

Zweekhorst zou maar wat graag aan dat programma mee willen doen, maar het wedstrijdelement staat hem tegen. Maar wie weet, begint het tegen die tijd toch te kriebelen en dan kan je maar beter goed voorbereid zijn op deelname aan de nieuwe tv-hype. En zo vult Zweekhorst, op zijn 14e al muzikant bij de Rijswijkse Harmonie, zijn muziekloze dagen nu alvast met het in elkaar schuiven van de verschillende onderdelen van de modelspoorbaan, de lichtjes en het verzorgen van de techniek dat er bij het onderhouden van een modelspoorbaan komt kijken. En de bezoeker van zijn spoorbaan wordt standaard verwelkomd met het noemen van zijn of haar naam door de geluidsinstallatie op het peronnetje, met het verzoek nu toch echt haast te maken, want de trein staat op het punt te vertrekken.

“En dit is allemaal tweedehands spul” laat de voormalige meesterbakker de bezoeker van zijn modeltreinbaan weten. “Dan komt er weer iemand bij mij langs die van mijn hobby gehoord heeft, en tegen mij zegt dat hij nog wel wat op zolder heeft staan dat ik misschien nog wel kan gebruiken”. En zo staat Zweekhorst nu, zo blij als een kind, met een door de tand des tijds enigszins ingedeukte doos, met een Märklin trein in zijn hand, in plaats van de saxofoon of klarinet.
Wanner het “Rhythm is our business” van zijn Glenn Miller big band weer in de Doelen of de Rijswijkse Schouwburg zal klinken, Zweekhorst heeft geen idee. “Zal zeker nog wel een half jaartje duren” is zijn niet bepaald optimistische, maar misschien wel reële voorspelling. Voorlopig blijft Zweekhorst wel van de straat, met een hobby, die loopt als een trein.

Redactie en Foto: Peter Petit