Tijdens een wandeling over mijn landerijen kwam ik er met enige trots achter dat mijn puberende eikenboom voor het eerst zijn zaden op Gods akkers (mijn tuin) had laten vallen.

Dit heuglijk gebeuren bewijst dat hij het goed naar zijn zin heeft op deze door mij opgedrongen plek onder de zon.

Ik hoef u natuurlijk ook niet te vertellen dat deze vallende eikels verder aangeven dat we dik in de herfst zitten.

Het belooft een guur najaar te worden, zeker omdat die lastige kostganger ‘Cor’, niet zonder slag of stoot af zal taaien.

En dan zondag ook nog eens de klok een uur verzetten, ja dan valt het duister pas echt over ons koude kikkerlandje, wat een setting.

Mijn café voor de tweede keer verplicht dicht is niet niks. Er zijn wel uitkeringen en subsidies, maar die dekken de schade bij lange na niet. Langzaam glij ik weer weg in een onzeker moeras van rode cijfers.

Was er voor ‘Cor’ tot mijn grote vreugde net uit gekropen.

We gaan het niet alsnog meemaken dat het slik zich rond mijn laatste plukje hoofdhaar zal sluiten, met als finaal levensteken een paar uiteenspattende luchtbelletjes aan het oppervlak, plop…..plop……klaar.

Daar zit ik dan, plots zeeën van tijd. Door mijn wankel bestaansrecht voelt het verre als vakantie. Toch probeer ik, zo goed en zo slecht als het kan, van die vrije dagen te genieten. Het meeste is gedaan, mijn huis spik en span, de onlineshop een feit en als alles volgens plan verloopt komt per één december zowaar mijn eerste bundel uit.

Wie had dat ooit kunnen denken, mijn eigenste boek, zonder ‘Cor’ had het minstens nog wel een jaar langer geduurd. Meester Monster van de lagere school zal zich in zijn graf omdraaien en apetrots zijn.

Neen, we knokken onverschrokken verder. Drie dagen in de week vrij is eigenlijk wel luxe en die andere vier dagen houden we de satélijn gespannen. Dat brengt toch ook geld op en houdt me van de straat.

Zeiken helpt niet. Zoals Barry Stevens sprak: “gewoon door gaan”. Buiten striemt de regen het raam. Binnen heb ik met koffie, koek, een muziekje en spinnende poezen op mijn bureau relaxed dit verhaal geschreven. Het wordt een prachtige herfst ………. toch???

Voor 1 december de bundel. Meer: www.conck.nl

                                                              Het schilderij van deze week: Ca. 1900 Golden Autumn. Ivan Federovich