Ingezonden mail van M. Peters over de Vlietlijn, een lopend infrastructureel en openbaarvervoer‑project in de regio tussen de gemeenten Den Haag, Rijswijk en Leidschendam‑Voorburg.

Het betoog luidt als volgt. 

De zogenaamde “raadpleging” over de Vlietlijn is allesbehalve objectief. Het lijkt meer op een toneelstuk dan een echte poging om de mening van de bewoners te peilen. De burger – of beter gezegd, de onderdaan van B&W – mag slechts denken binnen keurig afgebakende hokjes.

Dit doet sterk denken aan het komend fiasco rond het Koningin Julianaplein in Voorburg. Het lijkt er niet om te gaan wat de bewoners willen, maar vooral om financiële belangen. De MRDH, de wethouders van Den Haag, Leidschendam-Voorburg (Keus) en Rijswijk trekken aan de touwtjes, terwijl Populytics het klapvee verzorgt– een soort populist onder de enquêteurs.

Al bij de eerste vraag gaat het mis. Wanneer je aangeeft “nee” te antwoorden, mag je misschien nog beleefd verder naar de volgende vraag, maar daarna word je vriendelijk de enquête uitgewerkt. Zodra je antwoorden niet in het gewenste straatje passen krijg je standaard te horen: dat past niet in de plannen, dat is te duur.”

Ik ben zeker niet de enige die deze voorgeprogrammeerde schijnraadpleging heeft ervaren. “ Draagvlak organiseren is iets heel anders dan daadwerkelijk draagvlak peilen.  Het doel van deze hele exercitie is overduidelijk: er is geen geld en geen ruimte, dus men probeert middels een zogenaamd “breed onderzoek” te bewijzen dat de plannen van de wethouders, de MRDH, de provincie en het projectbureau Arcadis zogenaamd draagvlak hebben – zelfs als dit draagvlak komt van mensen die nauwelijks betrokken zijn bij het gebied.

Het is ronduit teleurstellend dat Populytics zich leent voor deze schijnvertoning. Of is dat juist de reden waarom ze zijn ingehuurd? De 8.000 uitnodigingen voor deelname aan de enquête over de Vlietlijn zijn slechts een toneelstuk.  En dan als klap op de vuurpijl nog de grote campagne met grote reclameborden die oproepen om via QR-code ook maar de enquête in te vullen – wat uiteindelijk niets meer is dan een gedwongen invulling van een zinloze vragenlijst met veel gemeenschapsgeld.

Als B&W werkelijk interesse had gehad  in de mening van de bewoners, hadden zij dat al veel eerder kunnen en moeten organiseren – bijvoorbeeld al in 2017, toen wethouder Van Eekelen nog de kans had om een breed gedragen enquête te laten uitvoeren, op verzoek van vele bewoners. Maar ja, inmiddels is zij druk met haar volgende prestigeproject: de Julianabaan, die op papier al bijna volledig is verprutst. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de Mall of the Netherlands.

De bewoners worden keer op keer buitenspel gezet in de plannen voor de Vlietlijn.

Terwijl zij wel binnen korte tijd moeten reageren op een rapport van maar liefst 1200 pagina’s, worden ze ook nog eens gevraagd om mee te denken over andere lokale kwesties in hetzelfde tijdsbestek.

Ondertussen gaat de gemeente onverminderd door met haar eigen proces.

Inspraak blijkt slechts een schijnvertoning: de reacties van bewoners verdwijnen in een la, en echte betrokkenheid van de gemeente is ver te zoeken. De bewoners beschikken over veel meer kennis dan de bestuurders, maar B&W weigert naar hen te luisteren.