De verkiezingen komen eraan, maar ik weet weer eens niet wat ik moet stemmen. De ene lijsttrekker maakt ruzie met de andere. En voor we begonnen zijn, is iedereen al wel een keer uitgesloten. Om over het hopeloze falen van het vorige kabinet nog maar te zwijgen. Dikke kans dat we volgend jaar gewoon weer in dat stemhokje staan. Wat heeft het eigenlijk voor zin?

Toch neem ik stemmen serieus. Kiesrecht is er niet vanzelf gekomen, daar is hard voor gestreden. En mijn moeder vindt dat ik moet stemmen. Dus dat doe ik dan braaf. Want braaf ben ik... als het op stemmen aankomt.

Maar help! Waarop dan? Kies ik voor het collectieve belang of gewoon voor mezelf? Als ik kijk naar wat goed is voor de wereld, kom ik bij hele andere partijen uit dan wanneer ik stem op wat goed is voor mezelf. Maar vertegenwoordigt die optelsom van eigenbelangen dan uiteindelijk niet de brede bevolking? Democratie is op die manier geredeneerd eigenlijk georganiseerd eigenbelang. Maar het voelt in deze tijd zo onjuist. 

Bij het collectieve belang denk ik aan dingen die groter zijn dan mijn eigen leven: het klimaat, zorg, onderwijs, maar vooral vrede op aarde. En daarnaast is er dus ook mijn eigen belang, en dat is minder nobel. De portemonnee, mijn energierekening, en natuurlijk de hypotheekrenteaftrek. Afschaffen, ja of nee? Mijn kieskompas slingert alsof het in aanraking is gekomen met een magneet van links naar rechts. Hoe langer ik nadenk, hoe minder ik weet.

Wat ik wél weet? Ik ga stemmen. En ik stem op een vrouw. Niet omdat vrouwen beter zijn, al vermoed ik dat soms, maar omdat ze nog altijd te weinig in de Tweede Kamer zitten. Nog steeds is minder dan een derde van de Tweede Kamer vrouwelijk. Tijd om daar iets aan te doen met voorkeursstemmen. Help je mee? Stem dan niet op de eerste vrouw op de lijst, dat doen al genoeg mensen. Ik zoek straks in de laatste peilingen op wie nét buiten de Kamer dreigt te vallen. En die vrouw krijgt mijn stem.

Zo draag ik een klein steentje bij aan het collectieve belang. Misschien geeft dat me het morele excuus om verder gewoon schaamteloos egoïstisch te stemmen. Of niet. Stemgeheim! In het stemhokje mag ik even de baas zijn. En dat is sowieso al winnen.