Ruim een jaar geleden kwamen we in de coronacrisis en stonden we zij aan zij. Of je nu religieus was of niet, politiek gericht, rijk of arm… we zouden het probleem gezamenlijk oplossen. Eén jaar later is het gevoel van ‘samen’ alweer voorbij en staan we lijnrecht tegenover elkaar.

Mensen buitelen over elkaar heen en het respecteren van elkaars mening telt allang niet meer. Ik zie ook om mij heen dat mensen twijfelen aan een vaccinatie. Velen durven daar niet eens vooruit te komen.

De reacties van aanhangers van vaccinatie zijn: De ene ziekte na de andere word je toegewenst, terwijl de Ppkken, pest en tering toch echt tot het verleden behoren… Het heeft ook wel iets komisch: er is een groeiende groep die van de daken roept, dat zij gelukkig gevaccineerd zijn. Of lees je op Facebook dat mensen gelukkig zijn nu zij zich mogen laten vaccineren. In hun berichten kom je dan een mooie foto tegen van iemand met een injectienaald in de arm. De lachende huisarts verlost hen van de angst voor Corona…

Nederland zou Nederland niet zijn als er weer niet miljoenen deskundigen elkaar advies geven, raad waar je eigenlijk niet zoveel mee kunt. Helaas: mensen die liever geen vaccinatie willen lopen rond met huiveringwekkende gedachten, bijvoerbeeld over het merk AstraZeneca dat de ziekte van Cotard kan veroorzaken. oftewel het ‘Alice in Wonderland Syndroom’ (ja bestaat echt hoor). Het 'Pinokkio-syndroom misschien? Een opluchting: geen vaccin kan ooit van tevoren worden gemaakt, want je weet nooit wat er tevoren welke epidemie gaat komen.

Op Google zegt ome Leo tegen tante Marie: tja, wat wil je geloven en wat niet? Wat wel waar is, is dat de mensen wantrouwender zijn geworden ten opzichte van de overheid.

We maken ons nu druk over Corona, maar maken we ons straks ook druk om een goede en gezonde stad?  En/of de 24 uurs economie van deze tijd? Vul zelf maar in! Het intrigeert mij dat we in een tijd leven dat we steeds meer tegenover elkaar komen te staan en waarin samenwerken blijkbaar niet meer mogelijk is. 

Mocht ik de 80 mogen halen in 2040, (wat zie ik er nog goed uit hè voor mijn leeftijd….?)  dan wil ik mij in ieder geval niet overal druk om gemaakt hebben.

Is het wachten nu op de volgende situatie waarin wij lijnrecht tegenover elkaar staan of wordt het toch samenwerken en in gesprek blijven met elkaar. Of zal dat laatste toch teveel gevraagd zijn?