In iedere toeristenbus is een toilet aanwezig. Bij de introductie vertelt de chauffeur waar die zich bevindt en hij vraagt de reizigers om er spaarzaam gebruik van te maken. Hij moet het toilet immers schoonhouden.

Omdat in de bus na iedere dag gewisseld wordt, zaten we op een gegeven ogenblik vlak bij het toilet. Een vrouw wrong zich na enige tijd naar binnen. Niets bijzonders: als je moet, dan moet je. Maar haar reisgezel hield de toegang heel overbodig goed in de gaten om te voorkomen dat een ander ook zou proberen naar het toilet te gaan. We keken het even fronsend aan, maar daarna schoot ik in de lach. De wachter bij de deur dacht dat ik hem uitlachte, maar ik heb hem later bij een biertje uitgelegd dat ik me door de situatie een voorval uit Zierikzee herinnerde.

Uitgaan aan wal

Meer dan 35 jaar heb ik met vrienden (collega’s) in binnen- en buitenland gezeild. De lange vakanties stelden ons daartoe in staat, zonder onze gezinnen tekort te doen. In mijn geval bleven mijn vrouw Nel en de jongens gewoon op de camping; mijn schoonmoeder nam mijn plaats in.

Op een dag waren we naar Zierikzee gezeild. s’ Avonds lekker ingenomen in de Banjaard en De Gekroonde Suikerbiet, twee cafés aan de haven. Het liep een beetje uit de hand, omdat het erg ging waaien en we dus de volgende dag verwaaid zouden liggen.* Uiteindelijk werden we als laatsten de kroeg uitgezet met een flink stuk in de kraag.

Mietje

Nu is het gezegde : s’ Avonds een grote vent, s’ ochtends een grote vent. De kater viel bij mij nogal mee, omdat ik me tot bier beperkt had. Mijn medezeilers (drie), waaronder de schipper, hadden zich met kopstootjes ingelaten en vonden mij maar “een mietje.”

Ik stond als eerste op en ging naar het toiletgebouw om een sanitaire stop te maken en om als het mogelijk was te douchen.** Dat laatste kon niet, dus toiletspullen bij de wastafel gezet en naar de w.c.

Toiletten kapot

Helaas bleek van de zes aanwezige toiletten er slechts één bruikbaar. Alle andere bleken op slot. Toen ik op het enige bruikbare toilet ging zitten, merkte ik dat de deur niet op slot kon. Er was verder niemand in het toiletgebouw, dus ik deed snel waar ik voor gekomen was met mijn linkerhand voor de zekerheid de deur vasthoudend.

Toen ik daarna mijn tanden stond te poesten kwam de schipper binnen met een “bek als een gympie.” Katerig begroette hij me amper, zette zijn toiletspullen neer en zocht naar een toilet.

Wraak van het mietje

Na eenmaal het enige bruikbare toilet gevonden te hebben, kwam hij ook snel tot de conclusie dat de deur niet sloot. “Hé Sör let jij effe op dat er niemand in komt” hoorde ik de schipper vragen. ”Ik ga aan boord, houdt de deur maar met één hand vast zoals ik gedaan heb” antwoordde ik bij de wastafel.  

Op dat moment kwam er een andere zeiler binnen, die uiteindelijk ook uitkwam bij de deur van het toilet met de katerige schipper erop. Ik (het mietje) zag hoe hij probeerde de deur te openen, maar op weerstand stuitte. “Die deur klemt een beetje” zei ik ”u moet meer kracht zetten!”

De wanhoopskreet uit het toilet met de uitroep: “Sör vuile schoft” weerhield hem ervan.

* Soms is de wind zo hard, dat zeilen onmogelijk of zeer onaangenaam is. Meestal is 6 Beaufort de grens, daarboven blijf je in de haven.

** Meestal werd in zo’n geval, eenmaal buitengaats, een duik in het water genomen.
N.B. Zeep werkt niet in zoutwater.