Leve het leitje

29 April 2021, 23:04 uur
Columns
mainImage

We leven in digitale tijden en dat is geweldig, tot er iets mis gaat. Er was een storing, zo werd het samengevat voor halve digibeten als ik. Het betekende: al mijn websites uit de lucht.

Daar zit je dan.

Opeens helemaal aangewezen op mail en telefoon om te zeggen wat je denkt en doet en daar een zinvol gesprek over te voeren. Ja, er was nog internet, en ik probeerde heus daar dankbaar voor te zijn, maar mijn websites, dat is een gevoel van: aanwezigheid, gezelschap, een deurmatje waarop met grote letters welkom staat.

Van de weeromstuit dacht ik aan het leitje van de huisvrouw in Indië, dus nog voor de Eerste Wereldoorlog, de voor velen onvoorstelbare tijd zonder mobiele telefoons en wifi. De kruidengeneeskundige mevrouw Kloppenburg had een leitje, meerdere waarschijnlijk, dat ze gebruikte voor snelle communicatie. Kreeg ze een patiënt waarover ze als het ware een second opinion wilde, dan stuurde ze een bediende per paard met leitje naar een arts in de buurt. Die las de beschrijving, schreef zijn opinie op het leitje en dan was het tijd voor de terugreis.
Maar ja. Een paard kan steigeren. Een leitje dat de lucht in gaat, valt op de grond in gruzelementen.

Zo is er altijd wat.

Doet de powerpoint vreemd? Schoolplaten konden nat worden. Die zijn ook flink veel duurder om te maken, dus dan is het eigenlijk dubbel erg.

Weigert de mail? Ook een brief met porto kan zoek raken of - de verhalen zijn bekend - pas na 37 jaar bezorgd worden.

Later op de ochtend keerden mijn websites weer terug in de digitale wereld. Ik voelde weer innerlijke rust, de dingen waren weer zoals ze behoorden te zijn. Er kwam een golf mail mee, die kennelijk ergens tegenhouden was.

Het beeld van het leitje bleef me evenwel bij.

Voor onze tijd is het leitje-systeem ongelofelijk traag, zeker als het om zieke mensen gaat. Maar destijds voldeed het, omdat het geduld afdwong (je moet wel) en vermoedelijk ook een grotere bereidheid om zelf na te denken, en een mate van zelfredzaamheid te ontwikkelen, die wij al lang niet meer bezitten. Wil ik weten wat voor weer het is, dan Google ik dat in plaats van op de staan en naar buiten te kijken. Dat stemt toch tot nadenken over al die mensen die toen in de bergen woonden, op afgelegen ondernemingen, met als enig communicatiemiddel een leitje.

 

https://www.indischeschrijfschool.nl