Heel voorzichtig gaan er weer winkels open in de stad. Die nieuwe regels zijn vooral zichtbaar in strepen op de grond en soms zelfs een verplichte looproute. Dat kan de toko waar ik zo graag kwam, niet doen. De deur is dicht.

Het is een toko zoals er misschien honderden zijn in Nederland. Een klein pand, smalle gangpaden kruip-door, sluip-door, en bomvolle schappen van onder tot vaak aan het plafond. Een toko is geen winkel om snel even de boodschappen te doen. Het is elke keer kijken, bepeinzen en dan met een mandje vol onverwachte beslissingen bij de kassa belanden. Zelfs ik, die altijd haast heeft, kom dankzij de toko terecht in een universum waar alles pelan pelan gaat.

Maar ja. Je paste daar nauwelijks met een ander in dezelfde gang. En wilde ik naar het rek met de boemboes dan had ik onderweg wel tien keer "pardon" tegen iemand gezegd, die weer onderweg naar een ander schap was. Een aantrekkelijke webshop hebben ze nauwelijks. Aan thuisbezorgen doen ze niet, wat op zich al een noodgreep is. Dus voor de toko zie ik het somber in. Kassian.

We zijn nu allemaal aan het vooruitkijken. Wat gaat open, wat gaat door, wanneer komt het vaccin, wanneer komt het nieuwe normaal en hoe ziet zoiets er dan uit. Vooruitkijken helpt om het moeilijke van het hier-en-nu te verminderen. Het geeft iets van hoop: ooit komt het weer goed. Dat doe ik ook. En ik denk na over de winkels die blijven en stoppen. Supermarkten doen het uitstekend. De schoenhersteller met zijn familiebedrijf heeft het ook druk; verzolen is goedkoper dan een paar nieuwe schoenen kopen. De natuurwinkels, de drogist: blijvertjes in de tijd dat gezondheid belangrijker dan ooit is. Ook de banketbakker zie ik blijven, taart kan goed troosten. Maar de toko?

Tijdens mijn wandelingen kijk ik altijd even in de etalage, om te zien of ze iets veranderd hebben. Maar de felgekleurde plastic waaiers (in de aanbieding voor één euro) liggen er nog steeds, naast die grote glazen diamanten (wit, roze, groen en blauw) en het licht brandt alleen in de etalage,  in de toko zelf is en blijft het donker.

Hoe het straks moet met de economie, weet ik niet. Er is consumentenvertrouwen nodig, zodat het geld blijft circuleren. Daar wil ik graag aan meedoen, dus ik begin met een aanschaf van zo'n felgekleurde waaier. Als de toko opent, tenminste.

https://www.indischeschrijfschool.nl