Na maanden van rechtszaken voeren tegen de eigen burgers is het dan toch gelukt. Rijswijk startte deze maand met de bouw van een 43 meter hoge toren in RijswijkBuiten. En dat was reden voor een feestje. Vuurwerk, een gezellige foto in de krant, je kent het wel. Om wat extra sympathie te wekken werd er in de communicatie gekozen om de nadruk op de nieuwe zorgwoningen te leggen. Daar is het onmogelijk tegen zijn. De toren als belangrijk zorgpunt in de wijk.

En een zorgpunt is het al sinds 2021. Omwonenden zien de bouw vanaf de aankondiging helemaal niet zitten. Het tast het woongenot aan en past qua hoogte niet in de wijk. Bewoners van de toren kijken straks misschien recht in de nieuw aangelegde tuinen van de omwonenden. Tuinen waar nu de zon nog lekker schijnt, maar die straks in de schaduw liggen? En waar gaan al die nieuwe buren parkeren? De buurt komt massaal in actie. Voor een rechtszaak tegen de bouwplannen wordt zelfs een crowdfundingsactie gestart. De boodschap is helder. Not in my backyard!  

Maar in november werd de laatste rechtszaak door Rijswijk gewonnen. En nu kan de schop in de grond. Bezwaar maken tegen bouwprojecten is van alle tijden. Soms succesvol, vaak ook niet. Het hoort een beetje bij de totstandkoming van nieuwbouw. Net zoals een foto met de bouwer, de lokale wethouder Hekking en een toekomstige bewoner bij de start van zo’n project hoort.

Maar daar slaat Rijswijk dit keer wel volledig de plank mis. Terwijl een groot deel van de omwonenden in zak en as zit, viert Rijswijk gewoon het traditionele feestje bij de start van de bouw. Een middelvinger naar de buurt. Of beter gezegd, twee middelvingers. In plaats van één wethouder kwamen er dit keer maar liefst twee opdraven voor de traditionele foto. Zonder enig gevoel voor de emoties in de buurt staan de wethouders breed lachend op de voorpagina van de krant. Bouwen, bouwen, bouwen. Not in their backyard.

Het roept ondanks de berichten over zorgwoningen weinig sympathie op in de wijk. En laat dat dan een klein beetje een troost zijn voor de boze bewoners van Parkrijk. Wethouders gaan maar wat graag op de foto bij dit soort momenten. Een beetje voor het eigen ego, maar zeker ook om zieltjes te winnen. En dat is hier geloof ik niet helemaal gelukt.