Ganz Deutschland in paniek. Want was ist los? Adidas is niet langer meer de kledingsponsor van Die Mannschaft. Zeventig jaar heeft het nationale voetbalelftal zich drie strepen op de mouw laten spelden en nu is het voorbij. Zoals Alles vorbei geht im Leben. Daar moet je tegen kunnen. En dat kunnen Duitsers slecht, zo blijkt. Dat de swoosh van Nike straks het tenue siert, wordt als een ramp van ongekende omvang ervaren.

Een gebrek aan patriottisme, noemde Robert Habeck het zelfs. Hij is minister van Economische Zaken, van de Grünen. Om alles wat hij zegt, wordt in het parlement smakelijk gelachen. Collega Karl Lauterbach van Volksgezondheid werd ook om een reactie gevraagd. Heeft geen idee hoeveel kanten een bal heeft, maar vond het een verkeerde beslissing. En plaatste op X een bozig berichtje: hoe erg het is dat die verdomde commercie een stukje thuis en een traditie vernietigt. Altijd lachen met die sociaaldemocraten. En hoe wunderbar dat de politiek zich met zo’n futiliteit bezighoudt.

Gaat het dus alleen om geld? Ja, zegt Deutscher Fussball Bund directeur Holger Blask, want Nike bood tweemaal zoveel als Adidas, naar verluidt honderd miljoen per seizoen, van 2027 tot 2034. Ik denk dat er een belangrijkere reden is. De pegels zijn natuurlijk belangrijk, maar het gaat natuurlijk eerst en vooral om de kwaliteit van de kleding. Niet zozeer om het materiaal, dat zit bij Adidas ook wel snor. Maar om het design, de vormgeving, het modieuze, de letterlijke tegenwoordigheid van geest. En die is bij Adidas al decennia lang mors- en morsdood.

Waar andere brands in hoog tempo steeds andere, bijzondere kleuren, combinaties daarvan en überhaupt vernieuwende concepten presenteren, daar rusten ze bij Adidas op hun lauweren. Hun drie strepen zijn braaf, veilig, risicoloos. En vooral gedateerd. Maar dat interesseert ze niets. Waarom zouden ze zich vernieuwen, ze zijn toch het bekendste sportkledingmerk auf die Welt? Arrogantie van de macht, heet zoiets. Denken dat je marktleiderspositie niet in gevaar komt. Blind zijn voor ontwikkelingen in het concurrentieveld. Schijt hebben aan de consument.

Want die wil met zijn of haar tijd meegaan en worden verrast. Met nieuwe, baanbrekende, jaloers makend mooie tenues. Die je draagt wanneer je sport, maar ook daarbuiten. Castore, Diadora, New Balance, Kappa, Under Armour, Stanno, Hummel, Macron, Robey, noem ze allemaal maar op: daar werken ontwerpers die begrijpen waar in deze tijd behoefte aan is. En dan heb ik Nike nog niet eens genoemd. Niet dat ik daarmee wegloop, maar ook dat merk komt voortdurend met levendig vormgegeven sportkleding.

Betekent deze donderslag in Duitsland, het moederland van Adidas, dan ook het einde van het merk? Nee, daar zijn ze te groot voor, veel toplanden en -clubs blijven zweren bij het kindje van Adolf Dassler. Maar het is wel grappig om te constateren dat Duitsers heel slecht tegen hun verlies kunnen.