Als het me weer eens zwaar te moede is in deze zo licht ontvlambare wereld waarin een dode meer of minder er niet meer toe doet, neem ik ter overdenking graag even m’n toevlucht tot de bijna koninklijke luister van het hotel dat ik in de loop der jaren zo ongeveer als mijn tweede huis ben gaan beschouwen: Hotel Des Indes aan het Lange Voorhout. Voor wie het niet kent: het is werkelijk een groot voorrecht om daar te mogen verkeren, al is het maar even in de lounge. Grandeur alom. Ik geraak er onmiddellijk in een romantische roes.

Een inspirerender ambiance ter verlichting van zorgen en/of of existentiële twijfels is niet denkbaar, zeker als daarbij mijn favoriete Chardonnay wordt geschonken - de Dom Doriac - die mij na een paar bescheiden nipjes reeds in de ban der betovering pleegt te brengen. Daar draagt overigens ook de serveerster aan bij. Zij begroet de gasten zonder aanzien des persoons met een revérence die haar destijds door de nonnen moet zijn aangeleerd. Het is galanterie van de haute categorie.

In Hotel Des Indes had ook de jaarlijkse party plaats voor de zakelijke relaties en andere belanghebbenden ter gelegenheid van de lancering van het vroegere magazine Bij Ons in de Residentie. Het was een ontvangst met oesters, champagne en dure wijn. En alles ‘for free. Het was zo’n avond dringen op de rode loper. Voornaam en minder voornaam volk stroomde toe. Genode maar, onbeschaamd, ook ongenode gasten. Iedereen wilde de gelegenheid te baat nemen om even een vleugje Des Indes te proeven.

Een rokkenjagende Haagse heer van stand, inmiddels geëmigreerd naar de Veluwe, gaf ook telkenjare trouw acte de présence. Hij kroop er zelfs voor achter de knuppel van z’n sportvliegtuigje om er in Des Indes maar bij te kunnen zijn. Hij wist het uit zijn roemruchte vroegere jaren: in de Residentie wonen de schoonste vrouwen van het land.

Tja, om meer dan een reden is Hotel Des Indes aan het Lange Voorhout in Den Haag dus een uitgelezen locatie. Het verschaft blijvende vreugde.