De kinderen vertellen dat je zwanger bent...

4 September 2019, 16:04 uur
Columns
mainImage

Angelique de Vries is zwanger van een tweeling. Ze beschrijft haar belevenissen voor Voorburgs- en Rijswijks Dagblad. Hierbij deel 4

Uitslag van de nekplooimeting

Dit herinner ik me nog zo goed, het was een paar dagen voor de meivakantie en ik stond in de winkel, even de laatste vakantiespullen kopen en zag dat de arts belde. Ik heb alle spullen apart gelegd en ben de winkel uitgelopen. Zelf had ik de avond daarvoor al even zitten Googelen: ben je rond de 20 dan heb je een kans van 1 op 1.500 op een kindje met een afwijking. Ben je rond de 40 jaar dan zit je op ongeveer 1 op 100. Dus ik dacht 99 keer kans dat het wel gezond is, valt best mee. De arts begon: “De uitslagen van het bloed waren goed, op basis van de metingen en mijn leeftijd kreeg ik de volgende uitslag: kindje een kans op een afwijking 1 op 8 en kindje twee 1 op 5.” Ik was stil; ik schrok me kapot van deze uitslag. 1 op 5? 1 op 8? Dat klinkt wel een anders dan 1 op 100. En nu?

Vlokkentest of vruchtwaterpunctie

Het advies luidde een vlokkentest aangezien ik deze sneller kon doen dan de vruchtwaterpunctie. Mochten ze dan nog twijfels hebben over de uitslag dan kan de punctie altijd nog. De afspraak werd gemaakt direct naar onze vakantie.

Kinderen vertellen

In de tussentijd hebben we onze dochters geïnformeerd. We konden er niet meer om heen. Jasmijn heeft het geraden op de dag dat ik naar de verloskundige ben geweest. Ze vond dat ik al een buikje had en ze dacht het gewoon. Na meerdere keren vragen hebben we het bevestigd. Ze was door het dolle heen twee baby’s erbij. Een week later hebben we het aan Julie verteld. Ook zij merkte het. En toen kwam het allermoeilijkste ze mochten het nog niet vertellen aan andere kinderen. We wilden eerst zeker weten of de kindjes gezond waren. Zo goed als mogelijk geprobeerd uit te leggen dat we nog even moeten wachten en dat ik nog wat onderzoeken moest ondergaan.

Vakantie Spanje

Het was wel heel fijn om even met zijn vieren weg te zijn. We konden van alles met elkaar delen. Mooie gesprekken tussen de kinderen. Zo realiseerde Julie zich ineens dat zij niet meer de jongste is in het gezin en vroeg aan haar zus hoe het is om een oudere zus te zijn. Jasmijn haar antwoord: “Heel leuk je mag alles als eerste doen, je mag later naar bed maar je krijgt ook vaker de schuld”. Oeps J. We hebben met elkaar alvast nagedacht over de namen. Positief denken was wat we deden. Babykleertjes durfde ik echter nog niet te kopen; eerst die vlokkentest.