Afscheid. Ik hou er niet van. Ik ben op feestjes altijd de laatste die weggaat, gewoon omdat ik geen afscheid kan nemen van waar ik ben. Toen ik dus afgelopen woensdag afscheid nam na twintig jaar in de raad van Rijswijk te hebben gezeten, was dat even een hard gelag.

Ik werd overladen met mooie woorden, vrienden en familie in de zaal voorwaar een moment dat niet onopgemerkt voorbij ging.

In mijn dankwoord heb ik proberen aan te geven dat je alles met elkaar doet. Ik geniet van de onzichtbare en zichtbare spinnenwebben die we weven. Als burgers, met de ambtenaren, met de raad en het college, met de instellingen; met elkaar maken we wat het leven is.

Trouw, loyaliteit en standvastigheid lijken begrippen die tegenwoordig niet meer zo waardevol zijn. Dat ik al die jaren voor dezelfde partij op een solidaire weg naar een betere wereld heb mogen streven, vervult mij met warmte. Met velen in de raad heb ik jaren mogen optrekken. Omdat ik geen 37 persoonlijke toespraken (29 raadsleden, vijf collegeleden, de burgemeester, de griffier en de gemeentesecretaris) kon houden, heb ik voor u iedereen een afscheidsverhaal geschreven.

Je doet het met elkaar en een individuele handeling doet er toe.

Wie mij langer kent weet dat ik altijd gefascineerd ben door de relatie individu – massa. Alles wat je doet, doet er toe. Als je goed doet en niet alleen als er camera’s op staan maar ook als niemand kijkt, dan wordt de wereld vanzelf een beetje beter. Iedere druppel bloed in de oceaan verandert die oceaan

Iedereen heeft invloed dus doe goed
Een sterk ambtelijk apparaat met hoogopgeleide en goed georganiseerde ambtenaren verdient een sterke gemeenteraad. Politici worden geacht net als andere vaklieden, hun ambacht te kennen. Weten waar je achterban voor staat en het edele handwerk over moties amendementen kunnen toepassen en begrijpen. Niet alleen tussen de mensen staan want dan raak je het overzicht kwijt! Van raadsleden wordt juist overzicht en duiding gevraagd. Financiële en juridische kennis moeten daarom in een raad sterk vertegenwoordigd zijn.
Van emancipatie wordt iedereen gelukkiger. En dat betekent dus ook dat er een goede afspiegeling moet zijn van mannen en vrouwen. De gemeente kan daarin het goede voorbeeld geven. Als je dat niet doet gebeurt er niets tot weinig. De gemeentesecretaris heb ik mijn Emancipatieprijs van 1999 aangeboden met het verzoek daar ieder jaar iets moois mee te doen.

Via geluk naar muziek
En nu we het toch over geluk hebben. Esthetiek en ethiek vormen een machtige eenheid. Mag dat wat kosten? Ja, dat mag wat kosten.
Laten we er hier in Rijswijk voor zorgen dat we niet alleen voorbeeldig zijn in het bouwen van energieneutrale wijken (ook voor de gewone man) maar laten we ook voorbeeldig zijn in ons musisch onderwijs. Een muziekfonds waardoor iedere school minstens twee uur per week aan muziek en dans kan doen. Succes verzekerd en iedereen gelukkiger.
Als er hard gewerkt wordt, kunnen kinderen weleens vergeten worden. Toen ik twintig jaar geleden voor het eerst naar de raad ging stonden zij voor het raam, te zwaaien. Zeven, vijf en drie waren ze toen. Tegenover hen ben ik tekort geschoten wellicht. Nu zijn zij, samen met mijn geliefde mijn klankbord, mijn kompas en mijn trots.

Mijn lintje draag ik op aan de toekomst aan alle kinderen van deze wereld maar vooral aan Sophie, Floris en Ellinore.

Yvonne Hagenaars