Column Yvonne Hagenaars: Schooltas in top

20 June 2018, 16:03 uur
Columns
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Er hangt er nog een in mijn straat: een schooltas aan de vlaggenstok. Nou ja, schóoltas? Het is meer een elegante boodschappentas. Ze hangen er sinds vorige week donderdag. Na het bevrijdende telefoontje ‘je hebt het gehaald’ kan de tas in top.

Ja, dat telefoontje. Vaak meer nog dan de leerlingen zullen ouders benieuwd, zenuwachtig, angstig en wellicht in een enkel geval rustig, het nieuws hebben afgewacht. Als ervaringsdeskundige weet ik dat ik weliswaar zelf aan het werk was iedere keer, maar dat ik er met mijn hoofd niet bij was. En toen dat appje of telefoontje kwam… Ik kon mijn geluk niet op. Er kan een leven ná de middelbare school beginnen.

Maar nu over de schooltas zelf. Weet u het nog? Die van mij moest van echt leer zijn: twee kleine vakken voor en twee maar liefst drie, grote vakken voor de boeken. Die konden dan rechtop in rijen van twee op hun plek. Als de boeken niet te dik waren, konden er zelfs zes in een vak. Wie kent ze nog, die tassen?



De tijd van de pukkel die ongeveer gelijktijdig kwam, was voor veel ouders een schrikbarende vernieuwing. Een postzak of legertas als schoudertas van stevig jute, en dat dan als schooltas? ‘Arme boeken.’ Je hoorde het de ouders en docenten denken.  Op sommige middelbare scholen werd die pukkel dan ook verboden.

En daar was een jaar of wat geleden, de rugzak. Al gauw bleek de ongeschreven wet van ijzer: slechts van twee merken, kon je als leerling die wilde meetellen, zo’n rugzak hebben. Een hele grote zak en een klein voorzakje waar net een etui in kan. Helemaal niet handig. ‘Arme boeken’.

En nu is daar al even de ‘elegante boodschappentas; de grote damestas; de merk-maar-niet-zo-grote-sporttas – met-rits-schooltas, de merktas. ‘Arme boeken.’ ‘Arme boeken?’ Boeken worden nog maar zelden meegenomen. Boeken worden zoveel mogelijk op school, opgeborgen. De kluisjes worden dan ook ieder jaar zwaar bevochten. Het worden er op iedere school ook steeds meer

Dus wat hangt er nu eigenlijk aan die vlaggenstokken? Zie het zelf: het ene moderne, elegante, onpraktische mannelijk of vrouwelijke tasje na de ander. Is de moderne schooltas daarmee een symbool geworden van ‘ik doe niet aan boeken?’ De schooltas is allang geen tas voor boeken meer. Het is een accessoir. Het is een onderdeel van je imago.

Dat het tijd is voor de terugkeer van een heuse schooltas en daarmee een terugkeer naar de boeken, het leren en het lezen? Ik ben voor.

Yvonne Hagenaars

PS
Alsnog van harte gefeliciteerd geslaagden. En natuurlijk ook een dikke felicitatie voor je pappa en mamma.
En als je het nog een keer moet doen: even bikkelen en dan alsnog die tas in de vlaggenstok!