Peter van Uhm. Peter van Uhm?
Zegt die naam u iets? Vast wel. Hij was de man die op Dodenherdenking (4 mei 2013) sprak over waarom democratie ons grootste goed is. Hij sprak toen ook over de zin van herdenken. Wat ik me vooral herinner, hij sprak over het verlies van zijn zoon. Hij was net benoemd tot Generaal der Strijdmachten van Nederland of hij hoorde dat zijn zoon Dennis op een bermbom geknald was. Dood.
Weet u het nog?

Hier in Rijswijk zijn de debattenreeksen weer losgebarsten. Allemaal om u op 21 maart naar de stembus te lokken en natuurlijk voor iedere partij om duidelijk te maken dat u op hen moet stemmen. Gisteren was ik niet aanwezig bij het Roze Debat. Ik hoop dat het over verdraagzaamheid ging. Vanavond ben ik wel bij het cultuurdebat in Rijswijk. Gisteren diende ik Rijswijk misschien ook een beetje op een andere plek. Ik was bij de levensles (zoals Van Uhm zijn lezingen noemt) van diezelfde oud-generaal. In de schouwburg van Den Haag. Van Uhm, een wijs man. En hij gaf een Levensles, nogal een woord. Hopelijk zijn er in de debatten ook levenslessen te halen. Bijvoorbeeld over hoe cultuur verbindt, hoe het beoefenen van kunst, mensen slimmer en empathischer maakt en óok nog dat een goed aanbod van kunst en cultuur, bedrijven verleidt om voor een bepaalde vestigingsplaats te kiezen.

Van Uhm liet een foto van zichzelf zien met een koksmuts (‘let op ik heb schokkende beelden’) als kind van acht. Hij sprak over hoe je een moreel kompas krijgt. In de bakkerij leerde hij verantwoordelijkheid. Hij moest uit school de bakblikken voor de broden met een kwastje met boter insmeren. Als hij dat niet goed deed zouden de broden niet goed uit de blikken komen.

Respect: tegen alle mensen vriendelijk en respectvol zijn: je weet maar nooit wanneer en of ze in de winkel zouden komen. (Leren ouders anno 2018 onze grenzeloze kinderen nog zulke simpele zaken?). En het ging over de kracht van de strijdmacht. Het meest democratische onderdeel van Nederland. Buiten de politiek én dienend, dienend aan iedere Nederlander.

En ja, hij had het ook over het verlies van zijn zoon. Toen hij dat doodsbericht kreeg was zijn morele kompas ineens helemaal van slag. Niet een beetje maar compleet. En juist toen besefte hij ‘hij zou gewild hebben dat ik door ga met dienen’. En wat hij alle jaren zijn soldaten had geleerd: 'het gaat niet om hoe je valt, maar om hoe je op staat’moest hij nu zelf in praktijk brengen.

Ik was na gisteren diep onder de indruk. Ik vond dat iedereen eigenlijk zijn verhaal over verantwoordelijkheid, respect en democratie zou moeten horen. Met dit stukje heb ik mijn best gedaan. Bekijk vooral onderstaande links. Peter van Uhm kan het zoveel mooier zeggen dan ik. ‘Stem op mij, stem op mij’ zou hem niet passen.

Yvonne Hagenaars

Klik hier voor meer informatie