Column Yvonne Hagenaars: Een M-jaar

17 April 2018, 15:42 uur
Columns
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Een M-jaar? Ja, een middenjaar. Een jaar om te leren solliciteren, om je te oriënteren op beroepen, om op kosten van de overheid een jaar uit te zoeken wat je als VMBO-leerling, na je diploma, wilt. Na dat jaar pas instromen in een MBO-opleiding. En waarom, dat leren ze toch al? Ja maar, dit is een ideetje van een moeder die zelf ook MBO gedaan heeft en die denkt dat haar dochter van zestien minder keuzestress zal hebben én ook nog eens beter zal kiezen met zo’n M-jaar. Klinkt aantrekkelijk maar ik vind het weer een oplossing zoeken voor een probleem dat elders ligt.

Wordt er dan niet verkeerd gekozen? Oh, zeker. De feiten zijn inderdaad dat ongeveer een derde van de zestienjarige MBO ‘ers een vervolgopleiding kiest waar hij of zij na het eerste jaar niet mee door wil. In sommige HBO-studies maakt 60% een foute keuze; vaak zeventienjarigen. En in sommige universitaire studies maakt 50% een foute keuze; vaak achttienjarigen.

Ook schoolleiders zijn al jaren bezig om allerlei zaken te verzinnen (intakegesprekken, toelatingstoetsen en IQ-tests) om dat ik-weet-even-niet–of- ik – dit-wel-wil, van deze studenten die eigenlijk nog gewoon pubers zijn, terug te dringen. Ze weten immers dat de minister hun scholen afrekent op rendement: hoeveel van mijn leerlingen /studenten verlaten mijn school met een diploma? En dat zou moeten veranderen; gun iedereen éen jaar oversteken, ruilen veranderen.

Ouders schieten er helemaal van in de stress. Een jaar studieverlies! Wahhhh. En mede door deze druk raken natuurlijk die studenten ook van het padje. ‘Oh, oh, jaar verloren, jaar minder recht op studiefinanciering’ en waarschijnlijk vooral het gevoel ‘ik ben mislukt.’  Al helemaal geen fijn gevoel als je nog midden in de fase bent om te ontdekken wie je zelf bent.

Maar hé, 50% van de huwelijken mislukt ook. Stellen we daar ook een M-jaar voor in? Nee. Niks met elkaar te maken denkt u?

Alles met elkaar te maken! Leren omgaan met een teleurstelling. Leren omgaan met falen. Toestaan dat je weleens verkeerd kan kiezen op verschillende plekken in ons hele leven.

Ik twitterde deze week naar aanleiding van een bericht dat kennelijk artsen een stempel burn-out geven aan kinderen van negen (!) jaar OUDERS HOU TOCH OP. Maar misschien had ik moeten twitteren ‘laten we als maatschappij eens ophouden met te doen alsof je niet mag falen’ Met te doen dat als je een fout maakt anderen of jijzelf niet zouden deugen. Iedereen heeft recht op foute keuzes, op tegen een muur oplopen, op vallen.

Ouders (én schoolleiders én docenten) kunnen hun kinderen, hun studenten bij zo’n val opvangen. En ze leren dat het niet om het vallen gaat maar om hoe je opstaat.

Yvonne Hagenaars