‘Minderen voor kinderen’. Ik luister naar Linda de Mol in DWDD. Zij roept mensen op om een week lang even na te denken. Nadenken over ‘wat kan ik allemaal van mijn overvloed laten staan deze week en wat heb ik dan bespaard?’ Voorbeelden die zij noemt: geen koffie-to-go, geen etentje buiten de deur, met de fiets naar het werk (spaart benzine of een treinkaartje) en een keer geen bloemen kopen. Het moet een traditie worden. Iedere eerste week van de maand november: Minderen voor Kinderen.

Er is ook een app. Ik heb hem meteen gedownload. Je kunt er in zien hoeveel je bespaard hebt en dat bedrag kan je dan aan het einde van de week doneren. Ik doe mee. Natuurlijk. Niet omdat ik geen bloemen meer ga kopen maar omdat ik het vreselijk vind dat er weer miljoenen kinderen de winter in gaan zonder bijvoorbeeld een deken, zonder eten en vaak in grote angst en onzekerheid.

Maar niet alleen in de eerste week van november moeten we ons druk maken om kinderen. Eén op de tien kinderen in Nederland leeft in armoede. Voor Rijswijk zou dat betekenen dat zo’n 1841 kinderen in armoede leven.* Kinderen die niet kunnen trakteren op school als ze jarig zijn en zich maar ziek melden. Kinderen die geen cadeautjes krijgen met Sinterklaas omdat dat geld er niet is.

Wat Linda doet, blijft natuurlijk een vorm van bedelen. Ik bedel de laatste week van oktober ook. Al jaren. Ik ga langs de deuren met een rode bus: ‘geven heeft zin’ staat er op. Ik bedel voor het Diabetesfonds. Diabetes is na kanker de grootste wereldziekte. Niet diabetes 1, dat is een chronische ziekte die een afwijking is van het lichaam, zo’n 18.000 kinderen in Nederland lijden daaraan. Pech, (nog) niks aan te doen. Diabetes 2 is de snelst groeiende ziekte van de wereld: door ongezond leven en eten. Heb je diabetes en leef je in een kamp ergens in een van de vele vluchtelingenkampen in de wereld, goede kans dat je het dan niet overleefd. Pech.

Raar. We zouden natuurlijk in onze wereld niet moeten hoeven bedelen. Niet als Linda, niet als anonieme collecteur langs de deur. (Er zijn dan ook mensen met een plaatje aan de deur ‘geen collectes. Wij geven op onze eigen manier’, dat hoop ik dan maar.) Armoede de wereld uit. Dat is en was al jarenlang de leuze van mijn PvdA. Niet eenvoudig want dan moet er wat gebeuren aan arbeid en aan uitkeringen. Aan belasting en aan schuldhulpverlening; aan onderwijs. Net als je in de gezondheidszorg geld anders kunt verdelen. Allemaal lastige keuzes. Niet alleen lastig ook ingewikkeld.

U kunt er iets aan doen. Door te minderen voor de ongeveer 1841 kinderen die arm zijn in Rijswijk, door voor de kinderen die chronische ziekten hebben een donatie te geven in een van de vele bussen die aan uw deur komen. En door straks te gaan stemmen. In maart 2019. Voor een Europa waar meer wordt gedaan dan minderen voor kinderen, voor een provincie die voor de zorg goede kaders schept.

Ja, ingewikkeld en lastig. Maar we hebben een keus. We kunnen iets doen. Als Linda het kan, dan kunt u het ook. Toch?

Yvonne Hagenaars

www.minderenvoorkinderen.nl

www.diabetesfonds.nl