Op dinsdagmiddag 13 maart was ik (als enige toehoorder) aanwezig in de rechtbank. Aanleiding was de hoorzitting in de rechtszaak van woningbouwcorporatie Vidomes tegen de 5 laatst overgebleven huurders aan de Idenburglaan. Deze bewoners verzetten zich al jaren tegen de opgelegde verhuizing uit hun woningen. Reden is dat Vidomes op die locatie 42 nieuwe sociale wil bouwen. Vidomes heeft met de overige 25 bewoners al een regeling getroffen. Zij krijgen allen een verhuisvergoeding, een urgentieverklaring voor het vinden van een nieuwe woning en een terugkeergarantie, inclusief een huurgewenningsperiode, voor de nieuwe woningen aangeboden.

Tijdens het verweer van de bewoners werd duidelijk dat een aantal lokale politieke partijen hen (ten onrechte) had beloofd dat, wanneer deze partijen in het college zouden komen, de sloop en de geplande nieuwbouw niet zouden plaatsvinden. De rechter ontkrachtte die mogelijkheid zonder omhaal. En hoe sympathiek de inzet van de partijen voor deze bewoners ook klinkt: het geven van valse hoop aan mensen die het emotioneel en financieel zwaar hebben, voor eigen politiek gewin, is wat mij betreft echt een brug te ver. De sloop van de woningen is volgens de rechtbank niet aan vergunningen onderhevig. De rechter toetst niet de plannen voor sloop, maar de noodzaak voor het zogenaamde “dringend eigen gebruik” voor Vidomes (http://www.advocaten.nl/opzegging-huur-wegens-dringend-eigen-gebruik/) en of hiervoor aan alle voorwaarden is voldaan.

Tijdens de schorsing heb ik met enkele van de inwoners gesproken. Ik heb ze op het hart gedrukt dat als de zaak is afgerond, zij zich moeten inzetten voor een goede regeling, zodat het ongemak zoveel mogelijk (financieel) gecompenseerd wordt. Dat is de enige manier waarop zij zo goed als mogelijk voor zichzelf kunnen zorgen. Dat was de enige échte hulp die 'de politiek' kan bieden, in deze situatie. Het was schrijnend om te zien dat sommige bewoners er volledig doorheen zaten, uitgeput door stress en vol emotie, strijdend op basis van ijdele hoop en valse verkiezingsbeloftes.

De partijen hebben afgesproken dat er afspraken gemaakt gaan worden over vervangende woningen voor de gedupeerden en de zaak dus aanhangig blijft bij de rechtbank. Daarmee is de ontbinding van de huurcontracten dus niet ter toetsing voorgelegd, omdat hier geen aanleiding voor lijkt te zijn. Als de partijen er niet uitkomen, zal de rechter alsnog de ontbinding toetsen. Ik hoop voor alle (voormalige) bewoners van de Idenburglaan dat zij snel weer terug kunnen naar hun straat, in nieuwe en goed geïsoleerde nul-op-de-meter huizen met hun bekende buurtjes en dat deze gezellige buurt zijn karakter behoudt. Naar de bedoelde lokale politieke partijen (zij weten wie ik bedoel) wil ik zeggen: wat je belooft, moet je doen. Niet doen alsof.

Rob Korbijn