Toen ik een aantal jaren geleden bij binnenlandse zaken het Meldpunt Regeldruk runde, ontvingen we daar vele duizenden klachten vanuit de zorg, politie, leraren, burgers en bedrijven over remmende en beklemmende regelgeving. Hardwerkende mensen die terecht klaagden dat hun werk onwerkbaar werd door de stortvloed aan regels, de ene nog onzinniger en tijdrovender dan de andere.

Ons doel was om deze mensen te helpen,  maar daar is helaas maar weinig van terecht gekomen.  Ontregelen kost namelijk ook banen van de regelaars en de handhavers en u zult tussen de regels door begrijpen dat dat ontregeling hierdoor bij geen enkele regelgever in goede aarde viel.

Nu zijn regels zijn er natuurlijk in allerlei soorten en maten. Sommigen zijn begrijpelijk, sommige zijn een zegen voor de lachspieren en sommigen zijn ronduit irritant en functieloos. En in tegenstelling tot wat er beweerd wordt, mensen zijn doorgaans prima in staat om zonder die laatste categorie regels prima te leven, te denken en beslissingen te maken.

Want laten we eerlijk zijn, verpleegkundigen, leraren, vakmannen en technici zijn  momenteel professionals wiens werk ontregeld wordt door regels. Ondernemers die hun eigen werk regelen worden lamgelegd door regels, richtlijnen en inspecties. En zelfs thuis is men niet meer veilig. Huiseigenaren moeten met lede ogen aanzien dat hun huis afbrokkelt onder het gewicht van de alsmaar dwingender regelgeving. Als er geen ambtenaar op hun balkon staat te stampen om te kijken of het wel stevig genoeg is dan draait ie wel de gaskraan dicht of zet ie hun afvalbak op slot, de eigenaar verbijsterd in de kou achterlatend met een lullig afvalpasje.

Laat ik duidelijk zijn, ik wil hier geen betoog houden voor het blind afschaffen van alle regels maar dat het een behoorlijk stuk minder kan mag duidelijk zijn.

We hebben onszelf vastgeregeld en het wordt hoog tijd om eens lekker te ontregelen.

Wat mij betreft mogen de duiven uit Lelystad dus gewoon altijd van oost- naar west Nederland vliegen, mogen mensen in Utrecht zich ook op plekken ophouden zónder een bepaald doel, mogen de kinderen stoepkrijten en mag de houtkachel gestookt worden, ook met zelf gesprokkeld hout. Oh ja, en de honden in Rotterdam mogen gewoon blaffen.

Blaffende honden bijten namelijk niet, niet in Rotterdam en ook niet in Rijswijk.

Jeroen Weber
Rijswijkse dwarsdenker