Soms zit je uren te staren naar een lege pagina, zoekend naar een onderwerp voor een column. En soms… weet je gewoon niet waar je moet beginnen, zóveel gekkigheid gebeurt er om je heen. Dat heb ik nu dus. En dan heb ik me nog maar op één thema gericht: de politiek. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Dus val ik jullie maar even lastig met… alles.

Met Dilan Yeşilgöz van de VVD bijvoorbeeld, die volledig uit haar voegen barstte omdat een zanger niet wilde optreden. Ze ging los alsof Douwe Bob de democratie eigenhandig had afgebroken. Ondertussen staat Palestina in brand, maar goed – prioriteiten.

En dat was nog niet alles, arme VVD’ers. Er was namelijk ook nog een Rijswijks raadslid dat cum laude wilde afstuderen, maar hij kreeg een lager cijfer. In plaats van gewoon te balen, besloot hij zijn professoren aan te klagen. Een rechtszaak aanspannen omdat je het niet eens bent met je cijfer, en daarmee het landelijke nieuws halen. Het werd overigens opnieuw geen cum laude.

En dan die andere tropische storm in een glas water. De lokale Facebookgroep (een soort TikTok voor bejaarden) InRijswijk, die door onderbezetting zegt niet meer alle video’s te kunnen modereren. Of misschien hebben ze gewoon geen zin meer in de eindeloze stroom boze filmpjes van Marc Weterings. Want het werd wel heel erg een campagnekanaal voor zijn partij. En nee, de video’s zagen er ook niet uit alsof we hier met een aanstormende filmregisseur te maken hadden. Maar goed, Marc Weterings is wél de meest actieve probleemspotter in deze gemeente. Groot of klein, hij duikt overal op. En nu cancelt hij zichzelf: hij stopt met posten op het platform. Nou, prima. Marc vindt zijn weg wel. En de inwoners vinden Marc ook wel. Al is het maar via hun deurbelcamera.

Ook burgemeester Huri Sahin is ineens in een ferme bui. Betichtte ik haar hier eerder van weinig daadkracht, en leek het alsof er betere kandidaten waren. Nu blijkt ze ineens wel door te pakken. Eerste of tweede keus, be my guest.

Ze sluit nu winkels alsof het niets is. Een supermarkt werd dichtgegooid omdat er alcohol aan jongeren werd verkocht. Verstopt in onschuldige verpakkingen. Louche klinkt het zeker. Maar tegelijkertijd denk ik: vroeger gingen wij ook met z’n drieën naar de nightshop en kozen we de oudste uit om te bestellen. Het hoorde er een beetje bij. Onze burgemeester vond het dus te bont.

Hetzelfde gold voor dat andere etablissement, een bordeel in Vrijenban. Ja, die wijk heet echt zo. En Sahin doet vrijen daar dus in de ban. Al klinkt vrijen wel erg liefdevol voor een actief bezoek aan een hoerenkast. Wat daar echt gebeurde moet je maar raden, want die tent is nu dus ook gesloten.

Gelukkig is het bijna zomer. Even geen politiek, want reces. Dus kan ik mijn volgende column hopelijk weer eerst lang naar een leeg vel papier staren, om daarna mijn geniale inzichten over echte problemen te delen.