Als de Pontiniak huilt

11 January 2020, 12:55 uur
Columns
mainImage

Vorige week zag ik eindelijk de nieuwe Dracula-serie. Het was niet eens eng. Jammer. Ik hou van eng, vooral als zich datgene voordoet, waar ik helemaal niet tegen kan. Toen ik in Indonesië was, herinnerde ik me van alles dat ik beter had kunnen vergeten.

 

Oudere Indische Nederlanders hadden me verteld over de pontianak. Dit is een demon die je eerst hoort: dan huilt er ergens een baby. Dat heb ik soms, hier achter het huis. Dat ik denk, wat is daar nou weer aan de hand. De pontianak doet dat met opzet, die nieuwsgierigheid wekken. Ga je kijken, dan zie je een oude vrouw of juist een jonge vrouw met lang haar, dat bedekt het gat dat ze in haar rug heeft. Wat er gebeurt tijdens de ontmoeting? Even nog wat achtergrond: de vrouw is demon geworden omdat ze tijdens de bevalling stierf. Dus ze zit vol woede en verdriet, een combinatie die meestal tot wraak leidt en als je bovennatuurlijke krachten bezit, is die wraak buitengewoon lelijk.

Ik weet niet goed of de pontianak alleen opereert in Indonesië. Dat hoop ik wel. Een demon kan best met iets of iemand meereizen. Of zelf gaan, hoe, weet geen mens. Misschien via spiegels reizen. Of met de wind. Echt, als je begint hierover na te denken, dan denk je jezelf de angst in. Dat doe ik dus. Het is een beetje voor de afleiding (ik moet volgende maand een boek bij de uitgever inleveren) en een beetje omdat ik er niet tegen kan en het me daarom zo fascineert, me aantrekt, me opslokt bijna. En ja, dat is een hellend vlak. Ergens onderaan dat hellend vlak is een ravijn en wie daar invalt, verliest zijn of haar ziel. Dus ik ben voorzichtig.

Toen ik in Indonesië was, moest ik interviews doen, dat was weer voor een ander boek dat ik toen aan het schrijven was. Ik reisde onder begeleiding van de ene plaats naar de andere en alles leek volkomen onder controle te zijn. Tot die ene ochtend kwam, heel vroeg, waarop de auto me door de Preanger voerde en ik overal mist zag hangen, ik keek door nevels, en daardoor zag ik de wereld om me heen anders, en ik begreep dat er altijd een risico is voor een mens, een risico komend uit de wereld van dat ándere.

Eng.

 

https:/www.indischeschrijfschool.nl