De horeca heeft het zwaar, om het nog maar zacht uit te drukken. Garuda, het oudste Indische restaurant van Den Haag, is al failliet. De inboedel van dit instituut werd onlangs bij opbod verkocht. Ook het Spaanse La Rana, halverwege de jaren tachtig door mijn oude schoolvriend Ad Swikker en zijn vrouw Olga opgezet, heeft de corona-crisis niet overleefd. En ik voorzie dat er nog heel wat etablissementen zullen volgen, nu - tenzij ze tevens hotel zijn - ook de lucratieve feestmaand aan hun neus voorbij lijkt te gaan. 

Bijna elk restaurant probeert nu te overleven volgens de aloude methode van de afhaalchinees. Dat is even wennen. Bied je alleen afhalen of ook bezorgen? En doe je dat bezorgen dan zelf of besteed je het uit? Wat voor bakjes en verpakkingsmaterialen ga je gebruiken? Vervuilend plastic of duurzaam? Wat past bij het imago van je zaak? En welke gerechten verdragen het om een tijdje onderweg te zijn van de keuken naar de tafel? Horeca-groothandel Hanos geeft zelfs livestream-cursussen hoe je hiervoor promotie kunt maken. 

Er gaat de laatste weken vrijwel geen dag voorbij of ik krijg een flyer in mijn brievenbus van een restaurant dat ineens aan afhaal en/of bezorging van maaltijden doet. Eerst kwam die reclame alleen van horeca-gelegenheden direct in mijn buurt als Le Quartier, maar gaandeweg is de straal een stuk groter geworden. Los daarvan ontvang ik elke dag een e-mail van Bistrot Deux de la Place, waarbij de verrukkelijke foie gras en de niet minder aanlokkelijke confit de canard me om de oren vliegen. En La Rana mag als restaurant voorbij zijn, dochter Raquel en haar Jeroen promoten via nu Facebook hun afhaalmaaltijden als Estofado de Ternera. 

Haute-cuisine

Als ik over de Denneweg wandel, zie ik overal 'Take Away' en 'Take Out' op de ramen gekalkt en Wox op het Voorhout omschrijft zichzelf - met dat ventweggetje voor de deur - zelfs grappend als een 'Drive True'. Het is duidelijk, we hebben het niet langer over pizza’s, spareribs of een simpele biefstuk met patat. Het gaat ook niet om de vette bek van McDonalds of een shoarmatent; we kunnen tegenwoordig elke dag thuis de betere keuken, ja zelfs haute-cuisine op tafel krijgen. Alle restaurants komen deze dagen naar je toe.

Het bezorgen van kwaliteitseten aan de deur is niet helemaal nieuw. Sommige sterrenchefs deden al langer iets met luxe kerstdiners thuis: gerechten die je alleen maar even in de oven hoefde op te warmen. Daarnaast herinner ik mij dat een jaar of zeven geleden de bezorgdienst Tante Bep - inmiddels opgeslokt door Thuisbezorgd - al met restaurants als Braccini en Bistrot de la Place samenwerkte. In die tijd heb ik de ganzenlever en gekonfijte eend van laatstgenoemde al eens bij de koerier in ontvangst mogen nemen en deze maaltijd deed absoluut niet onder voor wat ik in het restaurant op mijn bord kreeg.

Corona heeft zowat alle horecaondernemers thans gedwongen tot deze handel. Het is de enige manier om nog een beetje omzet te draaien. Zelfs een topkok/ondernemer als Marcel van der Kleijn (Calla’s, Oogst, BIT, Tapisco en De ’s-Gravenhaagsche Eet- en Drinkinrichting) produceert nu voor de thuismarkt. Indisch restaurant Srikandi deed al aan bezorging, maar heeft inmiddels een professionele bestel-website uit de grond gestampt waarmee je alles, inclusief de betaling on-line kan regelen.

QR-codes

Ook het luxe hotel-restaurant en spa Savarin heeft de website uitgebreid met een apart onderdeel 'Take Away'. Savarin voorziet bij afhaal/bezorging zelfs alle gerechten van een QR-code, waardoor je op je mobieltje meteen een filmpje kunt zien, hoe je de gerechten thuis restaurant-waardig opwarmt en opdient. Er zijn zelf aparte filmpjes met wijnadviezen en hoe de tafel te dekken. 

Vanwege mijn goede ervaring met een high tea van Savarin op moederdag - toen dachten we nog dat alles nu wel weer normaal zou zijn - heb ik onlangs twee drie-gangen-maaltijden (€35 p.p.) afgehaald en heb er zelfs nog kreeftensoep en een kaasplankje aan toegevoegd. Dan ben je bijna net zoveel kwijt als wanneer je uit eten gaat, maar het was ook pure verwennerij. Ik weet wel hoe wij de feestdagen door zullen komen. Zoiets kun je volgens mij ook beter van je werkgever cadeau krijgen dan een of ander zwaar overprijst Italiaans kerstpakket.

Maar even weer met beide benen op de grond: ineens lag er een flyer van Uber Eats op de deurmat. Mijn vrouw wilde het ding al bij het oud-papier gooien, maar ik riep als echte Hollander: “Je krijgt de eerste twee keer tien euro korting! En ze hebben ook KFC”. Met die drie letters KFC trok ik terstond haar aandacht. Het bestellen had de eerste keer wat voeten in aarde, maar uiteindelijk stond de juiste Bucket met kip, maiskolf en coleslaw, inclusief cola en een mierzoete milkshake op mijn lijstje. Op mijn laptop zag ik een half uur later op een plattegrond de koerier steeds dichterbij komen. Fantastisch. Op het moment dat hij de straat in reed, liep ik alvast naar de voordeur. Ik voelde me ineens heel erg van deze tijd. Dat de patatjes slap en koud waren, nam ik maar voor lief.