Gekke dingen doen

13 January 2020, 11:21 uur
Algemeen , Columns
mainImage

Terwijl voor de zoveelste keer een debat plaatsvindt over wat het vak Burgerschap moet inhouden, denk ik ook aan Aart Staartjes die op 11 januari jl overleden is. Aart en Burgerschap. Een rechte lijn. Met zijn humor en dwarsheid liet hij zien dat niks gek was maar ook dat je onderdeel bent van een groter geheel en dat je altijd rekening moet houden met een ander.

Als Inimini hem wil waarschuwen niet op een (kapotte) stoel te gaan zitten, doet hij dat toch en zakt hij er doorheen. Simpel. Hilarisch. En wat heeft de kijker dan geleerd? Ik hoef dat niet uit te leggen, een grap uitleggen is immers dodelijk maar het goede aan wat Aart in zijn professionele carrière heeft gedaan is juist door grappen, liefde en gezamenlijkheid te leren. Burgerschap, dus.

Toen Sesamstraat nog ergens rond 19.00 uur werd uitgezonden op een analoog kanaal, was dat een teken. Een teken van ‘bijna bedtijd’ en een moment van gezamenlijkheid. Het hele gezin voor de buis. Aart kwam jarenlang zo ook bij ons in huis binnen. ‘Blazen!’ Als dat geklonken had, het verhaaltje was uit, was het tandenpoetsen en naar bed. Om daar dan het eigen verhaaltje voor te lezen.

Burgerschap is vooral een besef dat je niet alleen op de wereld bent. Is weten hoe jij als mens je verhoudt tot een ander mens. Dat geeft je het recht om altijd en overal een grap te maken en andere mensen op de korrel te nemen maar dat geeft nooit het recht om dat te doen ten koste van een ander. Spelenderwijs leerden jonge kinderen dat toen Sesamstraat nog op dat open kanaal zat, en Aart iedere dag zichtbaar was.

Veel psychologen zijn het er over eens sinds de opkomst van het individualisme in politiek dus wetgeving, in maatschappij dus school en opvoeding er veel mis gaat. Als ouders vanaf de geboorte van hun kinderen vooral leren dat zij als prinsje en prinsesje het centrum van het universum zijn, is dat later bij het vak Burgerschap misschien niet meer te repareren. Hooguit bij te sturen. En in een wereld waar nog zoveel bij te sturen valt als het gaat om afzien van individualisme, is dat hard nodig.

Mensen die grote onderwerpen met een grap en een grol overzichtelijk en begrijpelijk maken; die ook nog een beetje opvoeden en ons laten (glim-)lachen, zijn zeldzaam. Zo’n zeldzame is nu heen gegaan. Dank je wel Aart Staartjes.

Yvonne Hagenaars