Burgemeester Michel Bezuijen is donderdag op bezoek geweest bij het bruidspaar Van Rijn-Wubben.

Dochter Monique vertelt het verhaal van haar ouders: “Zij hebben elkaar ontmoet in dansschool Hellendoorn in Oud Rijswijk toen ze 18 jaar waren, in 1947. Na een paar lessen heeft mijn vader mijn moeder thuisgebracht en kregen ze verkering. Na 8 jaar verkering zijn ze in 1955 getrouwd. Mijn vader speelde onder meer trompet in de “Rijswijkse Harmonie”. Toen hij in dienst moest heeft hij in het muziekkorps gezeten bij de Geneeskundige Troepen. Hij hoefde daardoor niet naar Nederlands-Indië. Ze zijn op 9 februari 1955 eerst voor de wet getrouwd om sneller voor een huis in aanmerking te kunnen komen. Op 18 november 1955 zijn ze in de kerk getrouwd. Dat is voor hen de officiële trouwdatum, en ook de dag die groots gevierd is/wordt. Na 2 jaar kregen ze een huis aangeboden en kregen een huis in de Stadhoudersstraat 57 in Rijswijk. In 1957 werd Sylvia, hun eerste dochter geboren, in 1961 de tweede Monique en in 1965 werd hun laatste kind geboren, zoon Eugene. Ze hebben inmiddels 5 kleinkinderen en 1 achterkleinkind, waar ze enorm van genieten/van hebben genoten. Ik tel hier Anne, hun eerste kleinkind en het eerste kind van mijn broer, mee. Zij is overleden toen ze 2 jaar was in 1999. Dat was voor hen en de hele familie een hele moeilijke en verdrietige periode.

Mijn vader was bedrijfsleider bij een herenmodezaak: eerst bij “Verhulst”, later bij “Coster voor vader en zoon”. Het bedrijf ging failliet in 1990, mijn vader werd op zijn 61e werkloos.  Na zijn pensioen hebben ze het reizen weer opgepakt. Toen mijn ouders 75 waren hebben ze mijn moeders broer Wim en familie in Australië bezocht ivm zijn 80e verjaardag. Ze hadden elkaar 60 jaar niet gezien. Ze hebben enorm genoten van het weerzien en het prachtige land. Na dit bezoek van mijn ouders komen regelmatige kinderen van mijn oom naar Nederland om ons te bezoeken. Mijn moeder heeft voor haar trouwen als coupeuse gewerkt. Ze heeft het vak geleerd op de huishoudschool. Toen wij klein waren heeft ze jarenlang in de kinderopvang gewerkt en rond haar 55e nog een paar jaar als medewerker examenbureau.

Kleding maken is altijd haar grote hobby gebleven: toen we klein waren maakte ze al onze kleding zelf en als er nog tijd over was ook haar eigen kleding. Ze houdt van sporten: ze heeft tot haar 88e elke week callanetics lessen gevolgd. Mijn vader heeft jarenlang postzegels verzameld: eerstedag enveloppen van Israel. Hij heeft boeken vol prachtige postzegels die hij zelf van teksten en tekeningen voorzag. Hij heeft na zijn pensioen een tijdje schilderlessen gevolgd. Verder hebben ze jarenlang met veel plezier getuinierd op hun Volkstuin in Delft. Ze zij samen jarenlang actief geweest in de Benedictus kerk in Rijswijk: ze zaten in een liturgie groep en mijn vader was lector.

Mijn ouders zijn nog steeds heel erg gek op elkaar: als ze het over zouden moeten doen, zouden ze weer voor elkaar kiezen. Mijn moeder is lief en zorgzaam; mijn vader is trots op haar en vindt haar nog steeds “de liefste van de hele wereld”.

Mijn vader is op zijn 90e nog steeds een kwajongen, vol humor en altijd vrolijk. Dat vindt mijn moeder zo geweldig aan hem. Geven en nemen, rekening houden met elkaar, elkaar steunen in lief en leef, dat is hun geheim: als liefde 65 jaar kan duren, dan moet het echt wel liefde zijn….en dat is het!”